مقایسه تأثیر فنوفورزیس هیدروکورتیزون ۱% و لیزر کم توان در درمان اپی کندیلیت خارجی آرنج: یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور

چکیده زمینه و هدف: اپی کندیلیت خارجی آرنج، شایع ترین ضایعه انقباضی است که آن را گرفتار می کند و در مبدأ عضلات راست کننده مچ دست سبب التهاب و درد می شود. هدف این مطالعه، مقایسه تأثیر فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1% و لیزر کم توان در درمان اپی کندیلیت خارجی آرنج بود. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور در درمانگاه فیزیوتراپی فاطمیه رفسنجان در سال 1395 انجام گرفت. 78 بیمار مبتلا به اپی کندیلیت خارجی آرنج به طور تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول، دوم و سوم به ترتیب فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1%، لیزر کم توان و درمان رایج دریافت کردند. شدت درد موضعی، درد انتشاری، حساسیت به لمس و قدرت مشت کردن در جلسه اول، پنجم، دهم و 10 روز پس از پایان درمان بررسی گردید. شدت درد و قدرت مشت کردن به ترتیب با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری و دینامومتر ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری های مکرر، آزمون مقایسات چندگانه tukey و مجذور کای، تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که لیزر در مقایسه با فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1% و درمان رایج به مدت 10 جلسه در کاهش درد اپی کندیلیت خارجی آرنج مؤثرتر بود (001/0>p). همچنین نتایج این مطالعه نشان داد لیزر در افزایش قدرت مشت کردن از درمان رایج مؤثرتر بود (005/0=p)، ولی لیزر در مقایسه با فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1% در قدرت مشت کردن، اختلاف معنی داری نداشت (05/0p). نتیجه گیری: از یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که لیزر در طی 10 جلسه می تواند در کاهش درد موضعی، درد انتشاری و حساسیت به لمس از فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1% و درمان رایج مؤثرتر باشد. واژه های کلیدی: لیزر کم توان، فنوفورزیس هیدروکورتیزون 1%، اپی کندیلیت خارجی آرنج